پسرک به حال خودش نیست. لابد او سایه ی سیاه عقاب است بر زمینه ی گرگ و میش آسمان که دور می شود پرسه زنان. من هم درخت غارم، خشکیده بر پای صخره های سترگ ملال آور. لابد آن یکی دیگری بود و من هیچ نبودم.