هر لحظه انگار می خواهید خودتان را پرتاب کنید روی ایده آل... عین فیل خودتان را پرت کنید... اما خوب آن ایده آل هم که فکر و خیالش را می کنید، تصویر است و تصویر هم که می دانید از آن شما نیست... با خودم نیستم فقط... با خیلی هام... با همه ام... با همه این هزار تا آدمی که بی شمار نیستیم هر چقدر خودمون رو جرواجر کنیم!
چرا دیگه، تصویر فقط از آنِ ماست و بدبختی هم همینه. این که زندگی شکلِ سرابه به خاطرِ اینه که فقط تصویر مالِ آدمه و ذات تصویر هم که فریب...
آدم ایده‌آل رو خیال‌پردازی می‌تونه بکنه فقط.
و بله، کمیت هم مقوله‌ایه برا خودش ولی در کل باید بگم با همه‌ای یا با هزار تا آدمی؟ هزار تا آدم می‌شه همه؟ این هم خودش از اون تصویراییه که ذاتش فریب و انکاره.