روزهای عشق های نصفه و نیمه است و کوفت های زهرماری. باز خیال می کنم که حرف می زنیم و می گوییم نه. می گوییم این بار هم نه. می گوییم این بار هم توبه. بعد رفیق وار می کوبیم پشت هم که هی فلانی یک سال دیگر هم گذشت و ما هنوز اندر خم همان کوچه مانده ایم. این را البته هر کدام پیش خود می گوییم و به روی هم لبخند می زنیم که بله، که اینطور! که عجب این بار هم به خیر گذشت! وقتش است دیگر محافظه کارتر شوی. همه ی زنگ ها به صدا درآمده اند.